Czarne słońce polskich i francuskich romantyków

Kierownik projektu: prof. dr hab. Piotr Śniedziewski

Numer projektu: OPUS 2014/13/B/HS2/00113 

Czas realizacji: 2015-2018 

Opis projektu:

Celem projektu jest prześledzenie głównych kontekstów, w których w romantyzmie polskim oraz francuskim pojawia się metafora czarnego słońca – pozostająca w kręgu obrazów i tematów wyraźnie naznaczonych doświadczeniem melancholii. Istotne dla zrozumienia wskazanej metafory są trzy odniesienia: biblijne (związane przede wszystkim z księgami starotestamentowymi oraz z Apokalipsą św. Jana), astronomiczne (wynikające z fascynacji oraz z obaw towarzyszących zaćmieniom słońca) oraz literacko-malarske (na popularności metafory czarnego słońca zarówno we Francji, jak i w Polsce bez wątpienia zaciążyła znajomość ryciny Dürera Melancholia I oraz słynnego utworu Jeana-Paula Richtera – Mowa wypowiedziana przez umarłego Chrystusa…).