Wraz z Instytutem Filologii Słowiańskiej UAM zapraszamy na wykład otwarty prof. Gojka Tešicia (Uniwersytet w Nowym Sadzie, Serbia) pt. „W tamtym świecie – w tamtym czasie. Postrzeganie polskiej literatury i kultury w byłej Jugosławii”, który odbędzie się 11 kwietnia (czwartek) o godz. 15:30 w Salonie Mickiewicza pod Kopułą Collegium Maius.
Wykład finansowany jest ze środków Miasta Poznania w ramach programu „Akademicki Poznań”.
Prof. Gojko Tešić jest emerytowanym profesorem uniwersyteckim, historykiem literatury, krytykiem literackim, antologiem. Najwybitniejszy znawca i badacz awangardowej literatury serbskiej (i jugosłowiańskiej). Wydawca dzieł Stanislava Vinavera (serbski pisarz o polsko-żydowskich korzeniach), Radeta Drainca, Grigorija Božovicia, Stanislava Krakova (serbski pisarz o polsko-żydowskich korzeniach), Dragiszy Vasicia, Todora Manojlovicia, Milosza Crnjanskiego i in. Wydał słynny w całej Europie tzw. polski numer czasopisma literackiego „Književna reč”, którego publikacja zbiegła się z dniem ogłoszenia stanu wojennego. Od 1977 roku był redaktorem „Słowa Literackiego” („Književna reč”). To pismo o orientacji demokratycznej, polemicznej i międzynarodowej. Pracował w innych czasopismach: „Ithaka” (1995-1997), „Avangarda” (1997, 2000), „Alfa” (2001). Był redaktorem „Biblioteki Albatros” (1993-1994), almanachu „Pojmovnik” i wielu innych.
Od 1977 roku został zatrudniony w Instytucie Literatury i Sztuki (odpowiednik polskiego IBL). W latach 1980-1984 był redaktorem naczelnym „Književne reči”. W latach 1984 do 2008 ponownie zatrudniony w Instytucie Literatury i Sztuki. Od 2005 roku do przejścia na emeryturę w 2018 roku w Uniwersytecie w Nowym Sadzie. Profesor zwyczajny od 2010. Stypendysta Instytutu Goethego. Organizował Międzynarodowe Spotkania Naukowe „Dzieła Literacko-Przekładowe Stanisława Vinavera” i redagował zbiór dzieł pod tym tytułem (1985). Inicjator powstania Fundacji „Stanislav Vinaver” (2016) i inicjator wydarzenia „Dni Kultury Europejskiej Vinavera w Szabcu”. W ciągu 30 lat jego działalność publiczna miała charakter silnie opozycyjny. Treści polemiczno-pamfletowe publikował w czasopismach („Književne novine”, „Književna reč”, „Borba”, „NIN”, „Politika” (wychodzi od 1904 roku).
Był członkiem Stowarzyszenia Pisarzy Serbii (do listopada 1996). Jest członkiem Serbskiego Towarzystwa Literackiego i PEN Center. Był prezesem zarządu SKD (2006-2007) i prezesem zarządu Serbskiej Biblioteki Narodowej (2013-2014). Był członkiem Rady Ochrony Dziedzictwa Intelektualnego Radomira Konstantinovicia. Był także członkiem jury: NIN Awards, „Isidora Sekulić” Awards, Dis Awards, Awards Todor Manojlović, Njegoš Awards, Nagrody Milutina Uskokovicia i Nagrody Lazy Lazarevicia.
Zdobył liczne nagrody: Październikowa nagroda miasta Belgradu (1972, 1973, 1974); Nagroda Branko Miljkovicia (1976); Nagroda Djordja Jovanovicia (1992); Nagroda Pavle Marko Adamova (1993); Nagroda Dušana Vasiljeva (2010); Nagroda Vuka Karadžicia za wybitny wkład w rozwój kultury Serbii (2011).
