W centrum projektu badawczego znajduje się polska literatura podróżnicza dwudziestolecia międzywojennego. Interpretacji poddane zostaną więc reportaże, pamiętniki, dzienniki, wspomnienia opracowania, opisujące wyprawy do pozaeuropejskich miejsc ówcześnie postrzeganych jako egzotyczne. Książki te, dziś niemal zupełnie zapomniane i nieobecne w studiach nad polską kulturą międzywojenną, po I wojnie światowej stanowiły bardzo popularną gałąź literatury.

Głównym celem badań jest ukazanie, w jaki sposób w tego rodzaju piśmiennictwie przejawiała się samoświadomość polskiego obywatela, która wyrastała z dwóch sprzecznych tendencji: przekonania o własnej nowoczesności oraz kompleksów względem nowoczesnego Zachodu. „Egzotyczny Inny” był więc niezbędny, aby na jego tle poczuć przynależność do „cywilizowanego świata”.

Projekt jest pierwszą próbą monograficznego ujęcia polskiego podróżopisarstwa dwudziestolecia międzywojennego. Wyniki badań nie tylko dopełnią wiedzę na temat polskiej literatury tego okresu oraz uzupełnią studia nad kulturową historią podróżowania (narodziny turystyki masowej, nowe sposoby podróżowania, rola fotografii). Przede wszystkim, będą one nowatorskim spojrzeniem na literaturę podróżniczą jako odbicie polskiej samoświadomości w nowo odrodzonym państwie.